Ο Λίο Κρουζ φτιάχνει τα πιο όμορφα λευκά μπολ·

νομίζω πρέπει να σου φέρω μερικά

αλλά το ερώτημα είναι πώς

σ’ αυτούς τους καιρούς

Μου μαθαίνει

τα ονόματα των χόρτων της ερήμου·

έχω ένα βιβλίο.

αφού είναι αδύνατο να δω αυτά τα χόρτα.

Ο Λίο πιστεύει ότι τα πράγματα που φτιάχνει ο άνθρωπος

είναι πιο όμορφα

από όσα υπάρχουν στη φύση.

και εγώ λέω όχι.

Και ο Λίο λέει

περίμενε και θα δεις.

Καταστρώνουμε σχέδια

να περπατήσουμε μαζί τα μονοπάτια.

Πότε, τον ρωτάω,

πότε; Ποτέ ξανά:

αυτό είναι που δεν λέμε.

Μου μαθαίνει

να ζω στη φαντασία:

ένας ψυχρός άνεμος

φυσάει καθώς διασχίζω την έρημο·

μπορώ να διακρίνω το σπίτι του στο βάθος·

καπνός βγαίνει από την καμινάδα

Αυτός είναι ο φούρνος, νομίζω·

μόνο ο Λίο φτιάχνει πορσελάνη στην έρημο

Αχ, λέει, ονειρεύεσαι πάλι

Κι εγώ τότε λέω χαίρομαι που ονειρεύομαι

η φωτιά είναι ακόμα ζωντανή