Να μένεις άγαλμα

Με αφορμή τα Γλυπτά θυμάμαι στο πανεπιστήμιο τις γνωστές οργανώσεις που, όταν ο Ανδρόνικος έψαχνε τους Μακεδονικούς τάφους στη Βεργίνα και στο Δίον, διαδήλωναν κι έβγαζαν οργισμένες ανακοινώσεις που έλεγαν «εδώ ο κόσμος πεινάει κι ο Ανδρόνικος ξοδεύει λεφτά για να κάνει ανασκαφές;». Βέβαια στην Ελλάδα πάντα πεινάει ο κόσμος, μια ζωή πεινούν οι Ελληνες, ακόμα και την εποχή της μεγάλης ευμάρειας με τα ευρωπαϊκά πακέτα και λεφτά, τότε που τα σκυλάδικα βογκούσαν απ’ το πολύ χρήμα, ο Κουφοντίνας σκότωνε διότι «πεινούσε ο κόσμος». Μιλάμε για πολλή πείνα – έχουμε πάθει όλοι αδενοπάθεια. Τώρα λένε τα ίδια σε παραλλαγή: Δεν υπάρχουνε ασπιρίνες στην αγορά κι εμείς αγοράζουμε πολεμικά αεροπλάνα Rafale; Δεν έχουμε ποδήλατο κι αγοράζουμε μαϊντανό – ή, το αντίστροφο. Εδώ λιμοκτονεί ο κόσμος κι εμείς ασχολούμαστε με τον Παρθενώνα – θα υπάρξουν ίσως και εκείνοι που θα βρούνε άλλη παραλλαγή, όπως για παράδειγμα το ερώτημα μήπως οι Καρυάτιδες ήταν ΛΟΑΤΚΙ κι εμείς τις βαφτίσαμε στρέιτ με το ζόρι; Να κάτι που δύσκολα απαντιέται. Και η Νίκη της Σαμοθράκης; Τι γούστα να είχε; Μήπως ήταν ο Νίκος της Σαμοθράκης; Ουδείς γνωρίζει διότι το άγαλμα είναι ακέφαλο, και αν υπήρχε κεφάλι μπορεί να είχε γενειάδα, όπως η Κοντσίτα.