Ο λαϊκισμός για κάθε ζήτημα δεν έχει μία λύση, αλλά έναν ένοχο. Δεν ακολουθεί λογικές διεργασίες και δεδομένα, φωνάζει συνθήματα, κατασκευάζει εχθρούς. Το έργο παίχτηκε για μία ακόμη φορά με αφορμή τον θάνατο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Ζητήματα λυμένα εδώ και 48 χρόνια επανήλθαν ως κατασκευή από κάποιους, που ακολουθούν όλα τα τελευταία χρόνια και για όλα τα θέματα την ίδια μέθοδο. Την καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος και διχασμού. Ο προσφιλής τεμπέλικος τρόπος άσκησης πολιτικής, με δημιουργία ανύπαρκτων αντιδικιών και επικράτηση δια της όξυνσης. Ακόμα και για κάτι που τελείωσε το 1974. Από τη μία ξεμύτισαν κρυμμένοι φιλοβασιλικοί και νοσταλγοί της μοναρχίας και από την άλλη άτομα που δεν μπορούν να σεβαστούν ούτε την ιερότητα του θανάτου και θεώρησαν σκόπιμο να ανοίξουν ακριβώς την ίδια μέρα συζήτηση «για τα εγκλήματα του φιλοχουντικού έκπτωτου».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή