Δεν έχει κλείσει καλά καλά εβδομάδα από τότε που απεβίωσε ο τέως και αναρωτιέμαι – αφελώς βέβαια – πού εδράζεται αυτό το τάλαντο που έχουμε εμείς, ο «εξυπνότερος λαός του κόσμου», να ανάγουμε το έλασσον σε μείζον (ή να ξεχειλώνουμε τις βρακοζώνες, όπως έλεγε η γιαγιά μου). Βιβλία βγήκαν, απομνημονεύματα ξεσκονίστηκαν, αφίσες ξεδιπλώθηκαν, ιστορικά ντοκουμέντα διαβάστηκαν διαγώνια και, αποκομμένα από το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον τους, αναπαράχθηκαν τσάτρα – πάτρα, λάθος πληροφορίες διακινήθηκαν και, τέλος πάντων, ένα θέμα που θα είχε, περίπου, μουσειακό και αρχειακό ενδιαφέρον για έναν θεσμό που, στη χώρα μας, έχει κλείσει πριν από 48 χρόνια (για να έχουμε μια ιδέα απόστασης χρόνου δηλαδή, όταν ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν ούτε έξι μηνών, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης θα γεννιόταν έπειτα από πέντε χρόνια) έγινε αντικείμενο σύγκρουσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή