Το τέλος ενός απαξιωμένου θεσμού του παρελθόντος

Η μοναρχία ήταν ένας θεσμός που δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα. Ο βασικός λόγος ήταν ότι οι έλληνες μονάρχες στη διάρκεια του 20ού αιώνα, και σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους μονάρχες της Ευρώπης, επεδίωξαν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας και όποτε το πέτυχαν αυτό προκάλεσαν ή όξυναν πολιτικές κρίσεις και υπονόμευσαν τη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού. Ας θυμηθούμε μερικές χαρακτηριστικές πολιτικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: η διαφωνία βασιλιά Κωνσταντίνου και πρωθυπουργού Ε. Βενιζέλου σχετικά με τη συμμετοχή της χώρας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Εθνικός Διχασμός· η επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου από τον Ιωάννη Μεταξά με τη συνέργεια του βασιλιά Γεωργίου· η επιστροφή του Γεωργίου στην Ελλάδα το 1947 ύστερα από ένα δημοψήφισμα εκτεταμένης νοθείας· η σύγκρουση του βασιλιά Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και στη συνέχεια η αποστασία και τα Ιουλιανά· τα σχέδια του Κωνσταντίνου για εκτροπή από τη δημοκρατία την άνοιξη του 1967 ενόψει των εκλογών που θα κέρδιζε η Ενωση Κέντρου, τα οποία κινητοποίησαν τους συνταγματάρχες για να επιβάλουν τη στρατιωτική δικτατορία με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.