Τον διδακτικό μύθομε τον κότσυφα τον Σταύρο τον περιλαμβάνει συχνά στις συναυλίες του – αλλά προς τη μέση. Αυτή τη φορά ξεκίνησε μ’ αυτόν. Αναρωτήθηκα γιατί. Κι έλαβα την απάντηση με την παραφρασμένη κατακλείδα: «Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη, μόνο Νιόνιο με λένε». Ηταν ήδη σαφές ότι, ενάμιση μήνα αφού έκλεισε τα 78 του χρόνια, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα αναμετριόταν δημοσίως με «τον χρόνο τον αληθινό», «τον χρόνο που μετράει», ολόκληρη τη ζωή του. Τρυφερός, όπως πάντα. Γενναίος, όπως πάντα. Εντιμος, όπως πάντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή