Περιμέναμε με ενδιαφέρον την επίσκεψη του κυρίου Μητσοτάκη στην Αλεξανδρούπολη. Ολοι ελπίζαμε να δώσει βάρος στις προοπτικές της πόλης μας και του λιμανιού μας, στον ρόλο της ως Δαρδανέλλια της στεριάς και στη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από το φυσικό αέριο του LNG. Αναφέρθηκε βέβαια και σε αυτά και θεμελίωσε τη μονάδα, αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν η υποψηφιότητά του στον Εβρο (υποψήφιος στον Εβρο ήταν και ο Καμμένος το 2012), οι απαντήσεις στον Ερντογάν και οι αναφορές στην αύξηση των εξοπλισμών και τις προοπτικές αγοράς των F-35, τα οποία σημειωτέον, είναι πανάκριβα και φέρουν πυραύλους που ο καθένας τους κοστίζει περίπου όσο ένα σχολείο. Αν μου δινόταν η ευκαιρία θα του έλεγα ότι η μεγαλύτερη επένδυση που θα επιθυμούσε ο Εβρος είναι η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Για να πάψει να είναι ο Εβρος όμηρος ενός λεκτικού ψηφοθηρικού bras de fer ανάμεσα στις δυο χώρες, που οδηγεί στην ερήμωση του νομού και σε έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό εξοπλισμών σε βάρος των δύο λαών. Και ότι 25 εκατομμύρια καταναλωτές και εν δυνάμει τουρίστες απέχουν μέχρι 2½ ώρες από την Αλεξανδρούπολη. Αυτούς μπορούμε να τους «κατακτήσουμε»;

Γιάννης Λασκαράκης