Ελαβα και δημοσιεύω την ακόλουθη επιστολή:

«Για όλον τον νομικό κόσμο, αποτελεί κοινό μυστικό ότι στους τρεις σημαντικότερους τομείς των επιστημών του δικαίου, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται: α) οι αστικολόγοι του ιδιωτικού δικαίου, β) οι ποινικολόγοι και γ) οι διοικητικολόγοι-δημοσιολόγοι (στους οποίους υπάγονται και οι συνταγματολόγοι), υφέρπει ένας άτυπος ανταγωνισμός και μια, θα ‘λεγα, “λυκοφιλία”. Τούτο δε, γιατί, ας μην κρυβόμαστε, ο καθένας υποστηρίζει τον κλάδο του και όταν αισθάνεται ότι αυτός βάλλεται και, πιθανόν, να θεωρεί ότι μπορεί να υπερκεραστεί από τους “άλλους”, τότε λογικό είναι να συσπειρώνεται, ώστε να καταδείξει ότι η δική του επιστήμη είναι εκείνη, που “αυτή έφα”.

Ετσι, έχουμε το φαινόμενο να εκδίδονται ανακοινώσεις και στην προκειμένη περίπτωση από τους συνταγματολόγους, υπό την σκέπη του κ. Αλιβιζάτου (μόνο αυτός μπορούσε να αναλάβει τον ρόλο του συντονιστή), πράγμα που σπανίως συμβαίνει να έχουν οι ίδιοι ενιαία φωνή, δεδομένων των επιστημονικών (και όχι μόνο) αντιθέσεών τους (όπως άλλωστε συμβαίνει και σε άλλους κλάδους άλλων “-λόγων”, όπως π.χ. στους σεισμολόγους).

Τέλος, μπορεί να ήταν άκομψες ορισμένες φράσεις της γνωμοδότησης Ντογιάκου, πλην όμως είναι γεγονός ότι ο Ν. 5002/2022 αποτελεί νομοθέτημα, το οποίο είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί και ο κ. Ράμμος, μέχρι, οψέποτε, τυχόν αποφανθεί κάποιο ανώτατο δικαστήριο ότι είναι αντισυνταγματικός.

Μιχάλης Νικολάου, δικηγόρος,

πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αρτας»