Ηταν οι στίχοι που πριν από εξήντα, περίπου, χρόνια έδωσε, ως κατευόδιο, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος σε έναν νεαρό από τη Θεσσαλονίκη που, με μια κιθάρα στον ώμο, έκανε ωτοστόπ σε ένα φορτηγό και έφτασε στην Αθήνα: «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας /ποτέ δεν λένε την αλήθεια / ο κόσμος υποφέρει και πονά /κι εσείς τα ίδια παραμύθια / Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας / είναι πολύ ζαχαρωμένα / ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα / μα δεν ταιριάζουνε για μένα». Ο,τι έπρεπε για εκείνο το τυπάκι με το μουστάκι και τα γυαλιά που νόμιζε ότι θα άλλαζε το ελληνικό τραγούδι. Και κοίτα να δεις που το άλλαξε. Το καθόρισε. Το διαμόρφωσε. Το προχώρησε. Του γύρισε σελίδα. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο «νεαρός» από τη Θεσσαλονίκη, έδωσε δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής. Πάλι με αναφορά στη πόλη του μιας και ο τίτλος τους ήταν «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη». Ενα εμβληματικό, αφηγηματικό τραγούδι όχι μόνο της δικής του ζωής αφού μέσα από τα «παράθυρα» που ανοίγουν οι στίχοι του βλέπουμε εικόνες και από τη δική μας ζωή. (Πάνε πολλά χρόνια που εκείνο το

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ