«Ή θα πήγαινα μαζί του ή θα άφηνα τον Βίκτωρα να σώσω τη Βάσια»

Με κομμένη την ανάσα το ακροατήριο στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι άκουσε χθες την Αθηνά Μουτάφη να περιγράφει πώς εκείνη τη μοιραία νύχτα που βρέθηκε στη θάλασσα με τα παιδιά της στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα έζησε στην πραγματικότητα τον εφιάλτη για κάθε γονιό: Είδε μπροστά στα μάτια της να πνίγεται ο 23χρονος γιος της Βίκτωρας Μίχας. Και εκείνη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έπρεπε να μαζέψει την ψυχή, το μυαλό και τις δυνάμεις της – πώς άραγε; – για να συνεχίσει τον αγώνα της μέσα στη θάλασσα με την ελπίδα να μη χάσει και την κόρη της Βάσια, που την έδεσε με το εσώρουχό της για να μη χαθούν στα κύματα. Κάθε εικόνα, κάθε στιγμή που ανέσυρε από τη μνήμη της έφερναν δάκρυα στα μάτια της και η περιγραφή είχε μόνο θρήνο, πόνο, αλλά και εκατοντάδες αναπάντητα «γιατί».