Ελιά ελιά και λευκό μαρτίνι

Τρικυμία στο φλιτζανάκι του καφέ. Και να ΄ναι και πικρός και το παξιμάδι σκληρό σαν στούμπος, και να ΄ναι και το κονιάκ τριών αστέρων ξιδιάς. Βρισκόμαστε σαράντα οκτώ ώρες μετά την κηδεία του Κωνσταντίνου κι η κοινωνία παραμένει ακόμα σε παραλυτικό τρανς. Μια αμαρτωλή ευδαιμονία κατακλύζει απ’ άκρου εις άκρον τη χώρα τού «δεν τρέχει τίποτα». Τη βλέπω, την ακούω, την αισθάνομαι και σ΄ εκείνους που ξύπνησε μέσα τους ο αντιμοναρχικός οίστρος και στους λίγους γραφικούς που νοστάλγησαν ελιά ελιά και λευκό μαρτίνι shaken, not stirred. Λες και δεν έχουμε άλλες στενοχώριες εδώ πέρα μέσα, άλλα προβλήματα, άλλες στενωπούς να περάσουμε και να βγούμε αλώβητοι ή σχεδόν αλώβητοι. Η βασιλική εκδημία σαν να φανέρωσε τα μαύρα μεσάνυχτα που έχουμε σχετικά με την πρόσφατη πολιτική μας ιστορία. Ρεπόρτερ που σκίζονταν να μάθουν αν τελικά ο νεκρός θα ταφεί με στρατιωτική στολή ή με κοστούμι και βουλευτές επαρχίας αγνώστων λοιπών χαρακτηριστικών και δραστηριότητας που είδαν αίφνης κάμερες στα γραφεία τους αχαχούχα, επειδή δήλωσαν ότι θα πάνε απρόσκλητοι στην κηδεία. Θα σας ειδοποιήσουμε…