Ρεπορτάζ του πένθους

Η «βασιλικότητα» που κυρίευσε τα μίντια βρήκε καταφύγιο στο lifestyle του πένθους. Σαν διψασμένα τρωκτικά σε μια χώρα έρημη από δέντρα που τρέφουν μεταξοσκώληκες, οι αναλυτές των πρωτοκόλλων ακροβολίστηκαν σε εξώστες, μπαλκόνια, τηλεοπτικά παράθυρα κραδαίνοντας μικρόφωνα, κάμερες κινητών και άρχισαν να εξακοντίζουν με τα τα πλήκτρα των υπολογιστών τους αλληλουχίες λέξεων για να φαντασιωθούν μια νέα πραγματικότητα. Εκεί όπου η επικυριαρχία της όρασης είναι νέα μορφή συνείδησης. Στολισμένη με τις ατσαλάκωτες παρουσίες υψηλών ξένων, καλεσμένων σε ένα πένθιμο γεγονός. Για το οποίο έγιναν προσπάθειες να σηματοδοτήσει το πλαίσιο μιας ανύπαρκτης στην ελληνική πραγματικότητα βασιλικής ετικέτας. Βεβαίως το «ποιος φόρεσε τι» χρόνια τώρα είναι το προσφιλές τίποτα που η κενότητα της εποχής μας ανέδειξε σε εξαιρετικά σημαντικό. Γι’ αυτό και η διαδικασία αναγνώρισης λογοτύπων και εμπορικών επωνυμιών θεωρείται κριτήριο αξιολόγησης νέων δημοσιογράφων. Οποιος/α εντοπίζει γρήγορα και εύστοχα το brand του ρούχου, του φιόγκου, της κάλτσας, της ζώνης, της τσάντας εξασφαλίζει θέση στο πάνθεον της σχολιαστικής μετα-δημοσιογραφίας.