Υπό φυσιολογικές συνθήκες, εάν οι πάντες (και κυρίως οι ισχυροί και οι κυβερνώντες) σκέφτονταν με κριτήριο τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς, δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στο τραπέζι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης – ούτε στη Γαλλία ούτε πουθενά αλλού. Στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης, άλλωστε, που η επιστήμη δίνει τη δυνατότητα υποκατάστασης πολλών χρονοβόρων δραστηριοτήτων από τις μηχανές, οι οποίες θα λειτουργούν υπό τον έλεγχο του ανθρώπου και προς όφελός του, το λογικό θα ήταν η συζήτηση να αφορά τη μείωση του χρόνου που πρέπει κανείς να εργάζεται. Τόσο για να διασφαλίζει μια αξιοπρεπή διαβίωση όσο και για να παίρνει πλήρη και ικανοποιητική σύνταξη. Αλλά, από την άλλη, πότε πρυτάνευσαν η λογική και ο άνθρωπος στην εποχή μας για να συμβεί κάτι τέτοιο στο συγκεκριμένο θέμα;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ