Είμαστε καταδικασμένοι να εισάγουμε όλα τα αμερικανικά ιδεολογικά σκουπίδια; Έτσι φαίνεται. Το παράδοξο αυτού του δράματος είναι ότι οι πιο ενθουσιώδεις εισαγωγείς αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί αντι-ιμπεριαλιστές· κατά κάποιον τρόπο «αντι-αμερικανοί». Και παρότι στην Ευρώπη τα κοινωνικά δεδομένα διαφέρουν από τα αμερικανικά, μας έχει επιβληθεί ένα ιδεολογικό σχήμα που διαμορφώνεται από την ανάγκη της επαγρύπνησης έναντι όλων των προκαταλήψεων και διακρίσεων: η woke πρόσληψη του κόσμου. Πρόκειται για υπεραπλούστευση και αναχρονισμό – όσα σωστά και δίκαια περιέχει έχουν διατυπωθεί πολύ παλιότερα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: ο σεξισμός και ο φεμινισμός δεν ανακαλύφθηκαν στη δεκαετία του 2010, ούτε τα αντιρατσιστικά κινήματα ξεκίνησαν από τη γενιά Z. Οι δυνάμεις της κοινωνικής δικαιοσύνης τοποθέτησαν σε προτεραιότητα όλα αυτά τα ζητήματα ήδη από την αρχή του 19ου αιώνα και μάλιστα, στην αρχή, σε πλαίσιο σύντηξης ταυτοτήτων με ορίζοντα κοινωνικής ενότητας -όχι συγκρουσιακού διαχωρισμού. Το 1968, η υπόθεση είχε προλάβει να εκφυλιστεί με τις συμμορίες ένοπλων Μαύρων εθνικιστών και τις έξαλλες φεμινίστριες που καθύβριζαν τους άνδρες «σεξιστικά γουρούνια»· όχι ότι είχαν άδικο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή