Γρήγορα – όχι βιαστικά, ούτε τυχοδιωκτικά

Το πιθανότερο είναι ότι μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχουμε όλες τις απαντήσεις σχετικά με το επιχειρούμενο «μπλόκο» στην εκλογική κάθοδο του κάθε Κασιδιάρη και των νεοναζιστικών μορφωμάτων του. Θα οριστικοποιηθούν οι ακριβείς διατυπώσεις, θα καθοριστεί λεπτομερώς ο ρόλος του Αρείου Πάγου, όπου έτσι κι αλλιώς κρίνεται η ανακήρυξη όλων των σχηματισμών – προσώπων (στο Α’ τμήμα, συγκεκριμένα) και τελικά θα φανεί το εύρος της συναίνεσης στο δημοκρατικό τόξο. Ή, αντίθετα, οι αποστάσεις. Ναι, υπάρχουν και στο κυβερνητικό στρατόπεδο κάποιοι που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν ως «ζαριά» την απόφαση του Μαξίμου να προωθήσει τη νομοθετική ρύθμιση. Οσο κι αν υπερασπίζονται τον σκοπό της («δεν θα αφήσουμε τον κάθε εγκληματία να εμπαίζει τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη» όπως λένε στα κεντρικά), προβληματίζονται για τον χρόνο κατά τον οποίο εξελίσσεται η συζήτηση έως και για τον πραγματικό βαθμό αποτελεσματικότητας της ρύθμισης. Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος δεν είναι «ουδέτερος». Το διάστημα μέχρι την προκήρυξη των εκλογών μπορεί να μετριέται πια και σε εβδομάδες. Εξού και όλα – μαζί και η εν λόγω διάταξη που στοχεύει στη βαθύτερη αναζήτηση και στην αξιολόγηση της «πραγματικής ηγεσίας» των υποψήφιων σχηματισμών – μπαίνουν στο μικροσκόπιο των κομματικών επιτελείων υπό το πρίσμα… εκλογικών υπολογισμών. Σωστό ή λάθος, αυτό συμβαίνει πάντως. Και τώρα; Δύο επιλογές έχει η κυβέρνηση: είτε θα αποφασίσει ότι είναι τελικά μεγάλο το ρίσκο να έρθουν αποτελέσματα αντίθετα από το επιθυμητό, άρα θα πρέπει να κλείσει την κουβέντα αμέσως, είτε θα ξεθολώσει το γρηγορότερο τα σκιερά σημεία και θα κινήσει τη διαδικασία συντονισμένα. Αντίστοιχα η αντιπολίτευση έχει την πρόκληση να αφήσει στην άκρη τις πολιτικές σκοπιμότητες και να συζητήσει αποκλειστικά στη βάση των αξιών και των νομικών προβληματισμών. Σαν να είχαμε «ουδέτερη» συγκυρία.