Κακιά σκουριά και τσιμέντα

Ο Στέλιος Κούλογλου είναι ένας άμωμος πολιτικός που πάνω του κακιά σκουριά δεν πιάνει. Το ίδιο δεν έπιανε και όταν ήταν δημοσιογράφος. Κατάφερνε να είναι πιο αριστερός απ’ όλους μας, ακόμα κι όταν διαφήμιζε πανάκριβα αυτοκίνητα για τα οποία περνούσε από τα πειθαρχικά της δημοσιογραφικής ένωσής μας. Στις εκδόσεις ήταν πιο δημιουργικός ακόμα κι από καταξιωμένους δημιουργούς-πρότυπα (ας μην επεκταθώ). Στη θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο έχει πάρει πάνω του καμπάνιες που δυσφημούν τη χώρα χωρίς στοιχεία, με αποκορύφωμα τη ζωή και τον θάνατο της ανύπαρκτης μικρής Μαρίας, της προσφυγοπούλας-φάντασμα του περασμένου Δεκαπενταύγουστου. Και τώρα, στην υπεράσπιση της Ουκρανίας, αν και ο ίδιος και οι σύντροφοί του (ο λάτρης της ιδιοκτησίας-που-δεν-είναι-κλοπή Δημήτρης Παπαδημούλης, η βασιλόφρων συντρόφισσα Κουντουρά, ο Αλέξης Γεωργούλης), μαζί με τον συνάδελφό τους Φράγκο του Βελόπουλου, απείχαν από ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με αντικείμενο τη σύσταση ειδικού δικαστηρίου για τον Πούτιν. Για το ίδιο θέμα, οι βουλευτές του ΚΚΕ, Nικολάου-Αλαβάνος και Παπαδάκης καταψήφισαν. Δεν είναι η πρώτη φορά, το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν.