«Μπροστά στις εισόδους της αγοράς (σ.σ.: στην Αλεξάντερπλατς του Βερολίνου) οι νεαροί στέκονται παρέες παρέες και περιμένουν να τους πάρει κανένας έμπορος για μια-δυο ώρες. Οι πιθανότητες όμως μειώνονται συνεχώς. Τα ασημένια νομίσματα δεν κουδουνίζουν πια στα χέρια των εμπόρων όπως παλιότερα. Κάνουν τη δουλειά μόνοι τους, επειδή έχουν ανάγκη τα λεφτά που θα έπαιρναν οι εργάτες». Και αλλού: «Το Πριτσκόφ, στην οδό Νομισματοκοπείου, δεν είναι μόνο ένας κινηματογράφος που προβάλλει γουέστερν και αστυνομικές ταινίες. Είναι και θερμαινόμενη αίθουσα και μπορείς και να κοιμηθείς εκεί, αν είσαι ευκατάστατος και μπορείς να χαλαλίσεις σαράντα πφένιχ… Στον μακρόστενο κινηματογράφο όλη μέρα δεν πέφτει καρφίτσα. Νεαροί και αγόρια κάθονται δίπλα δίπλα, κοιτάζουν άλλοτε με ενδιαφέρον και άλλοτε βαριεστημένα την κακόηχη οθόνη ή κοιμούνται».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή