Οι απούσες μας

«Η Λετισιά είχε στη διάθεσή της ό,τι πιο εξεζητημένο υπήρχε: είχε τεθεί, με δικαστική απόφαση, υπό καθεστώς προστασίας, διέθετε λοιπόν ένα “τηλέφωνο υψηλού κινδύνου” (…) Ο σύζυγός της είχε κριθεί από τη Δικαιοσύνη ένοχος για ενδοοικογενειακή βία και είχε υποχρεωθεί να μπει σε πρόγραμμα θεραπείας. Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετό. Αυτή η μητέρα δύο παιδιών κρατούσε πάντα αυτό το τηλέφωνο κοντά της, ζούσε μέσα στον τρόμο. Στο σπίτι της, μια νοικιασμένη μονοκατοικία σε ένα χωριό κοντά στο Στρασβούργο, η πόρτα ήταν πάντα κλειδωμένη, τα παράθυρα κλειστά και ο συναγερμός ενεργοποιημένος. Εξαντλημένη από αυτή την κατάσταση υπερεπαγρύπνησης, δεν ζύγιζε πια παρά καμιά τριανταριά κιλά όταν τη μαχαίρωσε ο πρώην της».