Ελεγα χθες ότι ένα από τα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ έχει να κάνει με τις υποψηφιότητες. Στην προσπάθειά του να ελέγξει το κόμμα, ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζει σε πολλές περιπτώσεις να το συρρικνώνει σε έναν προσωπικό μηχανισμό, αδυνατώντας να διασφαλίσει την πολυσυλλεκτικότητα ενός κόμματος με ιστορία και πολλές τάσεις. Δεν ήταν τυχαία η αναφορά μου στο ψηφοδέλτιο του Νότιου Τομέα.

Μαθαίνω ότι στον Νότιο Τομέα δεν θα είναι υποψήφιος ούτε ο πρώην υφυπουργός Παιδείας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου. Οπως φαίνεται και από την αρθρογραφία του, διαφωνεί με τις πολιτικές επιλογές της ηγεσίας και, κυρίως, με τη διαφαινόμενη πολιτική της αποκαλούμενης προοδευτικής διακυβέρνησης. Μέσα στην πολιτική, προφανώς θα παραμείνει ενεργός στον χώρο του Κέντρου. Μακριά κι αγαπημένοι.

Ξέρω καλά την απάντηση του ΠΑΣΟΚ για τα πρόσωπα που επέλεξαν να μην είναι στα ψηφοδέλτια. Θα λεχθεί ότι εκτίμησαν ίσως ότι δεν θα εκλεγούν, γι’ αυτό απέχουν. Ακόμα κι αυτό αν ίσχυε, είναι πρόβλημα για ένα κόμμα να στερείται τη συνεισφορά στον λόγο και στις επεξεργασίες του έμπειρων και συνεπών πολιτικών. Κι αλίμονο στο κόμμα που δεν έχει προγραμματικό λόγο και εξειδικευμένες φωνές.