Αυτές τις μέρες πριν από 27 χρόνια (25-31 Ιανουαρίου 1996) σημειώθηκε η κορύφωση της κρίσης των Ιμίων που παρ’ ολίγον να καταλήξει σε πολεμική σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας με ολέθριες ίσως συνέπειες και για τις δύο χώρες. Το γεγονός ότι δεν κατέληξε οφείλεται στη σωφροσύνη του τότε πρωθυπουργού – που μόλις είχε αναλάβει την εξουσία – Κ. Σημίτη και στον ρόλο που μπόρεσαν διαμεσολαβητικά να διαδραματίσουν οι Ην. Πολιτείες (πρόεδρος Μπιλ Κλίντον και υφυπουργός Εξωτερικών Ρ. Χόλμπρουκ). Η κρίση ξεκίνησε ως γνωστόν από το μάλλον φαινομενικά ασήμαντο γεγονός-ατύχημα(;): την προσάραξη του τουρκικού πλοίου «Φίγκεν Ακάτ» στη μικρή Ιμια και με το ποια χώρα θα προσέφερε βοήθεια (ρυμουλκά κ.λπ.) για τη διάσωσή του. Τελικά τη βοήθεια ως έπρεπε προσέφερε η Ελλάδα, αλλά τα όσα ακολούθησαν έφεραν την κατάσταση στο χείλος του πολέμου, ενώ άνοιξε από πλευράς Τουρκίας το θέμα των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Ωστόσο η κρίση των Ιμίων θα μπορούσε να μην είχε συμβεί εάν μια σειρά από ενέργειες ή παραλείψεις δεν είχαν λάβει χώρα ανεύθυνα ή σχεδιασμένες ίσως. Ενέργειες και παραλείψεις που οδηγούν σε σημαντικά διδάγματα:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή