«Είχα μια πολύ καλή δουλειά στην Αλβανία, εργαζόμουν στο Δημόσιο. Οταν έφτασα εδώ, έψαξα παντού για να βρω κάτι παρόμοιο. Ετσι είπα: “Εντάξει, είμαι μια έξυπνη γυναίκα, μπορώ να καθαρίσω”, αφού ήταν το πιο εύκολο πράγμα που μπορούσα να κάνω. Αρχισα να το κάνω κι έγινα καλή σε αυτό. Δεν παραπονιέμαι μιας και δεν υπάρχουν δουλειές. Ετσι, το ότι έχω αυτή τη δουλειά και μένω εδώ με κάνει ευτυχισμένη, καθώς μπορώ να πληρώνω το νοίκι μου και να βοηθάω τον άνδρα μου». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την ιστορία ζωής της «Θάλειας», μιας από τις 24 Αλβανίδες και ελληνικής εθνοτικής ταυτότητας αλβανίδες («Βορειοηπειρώτισσες») καθαρίστριες των οποίων η εργασιακή εμπειρία σε δύο δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδας καταγράφεται στις «Παραδειγματικές εργάτριες» (Εκδόσεις Παπαζήση), ένα βιβλίο που αφορά στη διδακτορική διατριβή της δρ Νεφέλης Στουρνάρα. Μέσα από τις εξομολογήσεις των καθαριστριών, οι οποίες συχνά μένουν αθέατες παρότι επιτελούν ένα έργο τόσο κομβικό, ζωντανεύει ο καθημερινός τους μόχθος, οι προσβολές που συχνά υφίστανται και η συνολική αίσθηση της εργασιακής τους εμπειρίας στη χώρα μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή