Πολιτική στην άκρη της νύχτας

Το Προσφυγικό χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ως εργαλείο γεωπολιτικής, κυρίως από την Τουρκία (αλλά και το Πακιστάν) και ως εργαλείο εσωτερικής πολιτικής διαμάχης από τα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη. Είναι έτσι; Ή είναι μόνο έτσι; Ούτως ή άλλως ασκεί μεγάλη επιρροή στη μορφολογία της ευρωπαϊκής Δεξιάς και Αριστεράς. Πολλά από τα πολιτικά χαρακτηριστικά των δύο ιδεολογικών επικρατειών αναπτύσσονται και σε αναφορά με το Προσφυγικό. Υπό αυτούς τους όρους και η ανθρωπιστική διάσταση του φαινομένου αποδυναμώνεται και η πολιτική ερμηνεία του συσκοτίζεται και οι απαντήσεις μετατίθενται. Το Προσφυγικό πακετάρεται μέσα σε μια γενικότητα. Κρυμμένο πίσω από απλουστεύσεις και αφαιρέσεις καταλήγει μια ηθικολογική πολιτική κατασκευή. Δεν είναι συμπαγές φαινόμενο και επομένως δεν μπορούν να προταθούν εύκολες και απαλλαγμένες από αντιφάσεις πολιτικές. Για παράδειγμα, εκτός της αντιπροσφυγικής βίας (και η ιδεολογική παρερμηνεία, μορφή βίας είναι) υπάρχει και η ενδοπροσφυγική βία. Πολιτιστικές και συμπεριφορικές διαφορές, εθιμικά στοιχεία που στη Δύση έχουν εξαφανιστεί, μπορεί μέσα στην προσφυγική κοινότητα να εκδηλωθούν, συνήθως σε βάρος των αδύνατων μελών της. Στα παιδιά και τις γυναίκες. Οι υποστηρικτές, επίσης έχουν ανομοιογένεια. Ανιδιοτελείς, αγνοί πολίτες και υποστηρικτικές ομάδες, αλλά και επαγγελματίες που βιοπορίζονται μέσα από το Προσφυγικό. Επαγγελματίες που προτιμούν να εργάζονται στην Ελλάδα, χώρα της Δύσης, από την π.χ. Κεντρική Αφρική. Αλλά ανομοιογενείς είναι και οι επικριτές. Υπάρχουν αυτοί που δυσφορούν, λόγω λειτουργικών προβλημάτων στα μέρη εγκατάστασης δομών φιλοξενίας, αλλά και αυτοί που ιδεολογικά ανήκουν στη Ακροδεξιά και που απλώς βρίσκουν δίοδο στο ενδιάθετο μίσος τους. Δεν είναι όλοι οι αντιρρησίες ακροδεξιοί, ούτε όλοι οι υποστηρικτές αγνοί. Μοιάζει προφανές, αν όμως ανατρέξει κανείς στην κειμενογραφία, θα δει ότι τη διατρέχουν αυτές οι εσωτερικές απλουστεύσεις. Ιδεολογικού ή συναισθηματικού χαρακτήρα.