Στον «βυσσινόκηπο» του θεάτρου

«Αν η ζωή είναι το είδωλο του θεάτρου, το θέατρο δεν είναι το είδωλο της  ζωής;». Σε τούτο το εμβληματικό για τη θεατρική τέχνη ερώτημα ο Ζορζ Μπανί, ο κορυφαίος θεατρολόγος που αποχαιρέτησε για πάντα το μεγάλο θέατρο του κόσμου, έδινε έμπρακτα την απάντηση, ακροβατώντας σταθερά ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο «αλλού» της σκηνής. «Zει μέσα στον βυσσινόκηπο του θεάτρου», έγραφε για αυτόν ο συμπατριώτης του σκηνοθέτης Αντρέι Σερμπάν: «ιδανικός θεατής», ανοιχτός σε ό,τι βλέπει και γενναιόδωρος σαν τη Λιουμπόβ αλλά και «εργατικός σαν τον Λοπάχιν», ταξίδευε στα θέατρα του κόσμου, με την ακόρεστη όρεξη ενός Φάλσταφ.