Τη στιγμή κατά την οποία οι δυτικές χώρες αναφέρονται στην ανάγκη ενίσχυσης της μεταξύ τους συνοχής, στην ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της αμυνόμενης Ουκρανίας και με τη Γαλλία να μην απομακρύνεται – όπως πολλοί είχαν υποθέσει- τόσο από τη ζώνη του Ινδοειρηνικού όσο και από τις ΗΠΑ, μετά τις αλλαγές που επέφερε στις σχέσεις της με την Αυστραλία η δημιουργία της αμυντικής σχέσης AUKUS το 2011, ο τούρκος πρόεδρος διασαλεύει την Ατλαντική Συμμαχία με την ανατρεπτική εξωτερική του πολιτική. Πέρα από τη ρωσοτουρκική «φιλία» και την απόκτηση των ρωσικών αντιπυραυλικών συστοιχιών S-400, η ιδιόμορφη τουρκική θέση στο τρίγωνο Αγκυρα, Τεχεράνη, Μόσχα δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό για τη φερεγγυότητα την οποία θα ανέμενε η Δύση από την Τουρκία. Σε αυτό προστίθεται η πρωτοφανής διαβρωτική για το ΝΑΤΟ αντιμετώπιση των δύο σκανδιναβικών χωρών που περιμένουν στον προθάλαμο της συμμαχίας, καθώς και η υποδαυλιζόμενη από την τουρκική ηγεσία αντιπαράθεση με την Ελλάδα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή