Ουράνιες δοσοληψίες

Βέβαια μια λέξη είναι και η λέξη «ουρανός», επομένως ο καθένας μπορεί να τη χρησιμοποιεί όπως θέλει ή όπως τον βολεύει. Οταν με πολύ πιο κρίσιμες λέξεις, όπως οι λέξεις δικαιοσύνη, ειρήνη ή ανθρωπισμός, για παράδειγμα, έχουν διαπραχθεί στο όνομά τους και για λογαριασμό τους «τέρατα», στη λέξη «ουρανός» θα σκοντάψουμε; Πάντως αναρωτιέται κανείς αν θα συνέχιζε να υπογράφει τον στίχο του «όλα ν’ αλλάξουν όνομα μόνο τ’ ουρανού να μείνει το ίδιο», σε περίπτωση που ζούσε ο ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας και άκουγε τον Πρωθυπουργό να λέει πως με την αγορά των καινούργιων αεροσκαφών «θωρακίζουμε τους ουρανούς μας». Οσο και αν αντιλαμβάνεται κανείς τη σκοπιμότητα μιας αντίστοιχης έκφρασης, αδυνατεί ακόμη και ως μεταφορά να την αφήσει ασχολίαστη. Οταν η λέξη «ουρανός», καλώς ή κακώς, έχει συνδυαστεί στη συνείδησή μας με κάτι πολύ μεγάλο είτε πρόκειται για τη μετοίκησή μας σ’ αυτόν ενώ θα έχουμε πεθάνει, είτε ως απάντηση σε ερωτήματα υπαρξιακής τάξεως, πώς είναι δηλαδή δυνατόν να κωφεύει ο ουρανός σ’ αυτή τη συγκεκριμένη αγωνία του ανθρώπου, είναι το λιγότερο βλάσφημο να τον μεταβάλλουμε σε όργανο μιας σύγκρουσης όπως υφίσταται στη γειτονιά ενός κόκκου του σύμπαντος, εννοούμε τη γη.