Μερική άγνοια

Η οικογένεια

Στις 7 Μαρτίου 1990 ο ανθυποσμηναγός Σπύρος Παπαδίτσας έχασε τη ζωή του όταν το αεροσκάφος του συνετρίβη στη Λέσβο. Ηταν 25 ετών. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ καθώς ο Παπαδίτσας ήταν γείτονας και συμμαθητής μου. Ενα όμορφο, λαμπερό αγόρι που εξέπεμπε ευγένεια και ήθος – και αυτά δεν είναι, απλώς, τα λόγια που πρέπουν στον νεκρό, είναι η αλήθεια. Ηταν ο μόνος από το σχολείο, το 18ο Λύκειο Θεσσαλονίκης, που έδωσε εξετάσεις για την Ικάρων. Και πέρασε, το ήθελε από παιδί. Εμείς καμαρώναμε, ακόμα μέσα στην παρακμιακή ανεμελιά της φοιτητικής ζωής. Ξοδεύαμε τις ώρες μας παίζοντας πρέφα στο σφαιριστήριο, αλλά είχαμε και έναν άνθρωπο να κάνει κάτι σπουδαίο. Μέσα μου η εικόνα του Παπαδίτσα δείχνει ακόμα αψεγάδιαστη από τον χρόνο. Δεν ήταν μόνο καλός μαθητής και εντάξει παιδί. Είχε και την πιο ωραία κοπέλα-σύζυγο. Για αυτό και λες ότι καμιά φορά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν καρμικά. Κάποιος ή κάτι δεν αντέχει τόση ομορφιά και κόβει το λουλούδι για να το μυρίσει.