Θύτης

Το σόου που έστησε η Αννα Καραμανλή – στο οποίο έσπευσε να συμπρωταγωνιστήσει χωρίς δισταγμό ο Γιώργος Βαρεμένος – λανσαρίστηκε από τη ΝΔ σαν μια ιστορία για την κάθε μορφής βία που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην προσπάθειά τους για χειραφέτηση. Ο σκηνοθέτης της γαλάζιας αντεπίθεσης στην Κουμουνδούρου, βέβαια, άφησε εκτός πλάνου τις όχι και τόσο πολιτικώς ορθές μεθόδους κομματικής αντιπαράθεσης που η πρωταγωνίστριά του χρησιμοποίησε. Στο σενάριο εκείνη ήταν το θύμα ενός μάτσο σεξιστή. Τι κι αν στην πραγματικότητα υπήρξε η μια απ’ τους δυο θύτες της απωθητικής πόλωσης που επιλέγουν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού ενόψει της κάλπης; Οι δραματικές υπερβολές και τα ευρήματα, με τα οποία διανθίζουν τη σκηνική τους παρουσία προεκλογικά, δεν είναι γνώρισμα του ενός μόνο θιάσου. Τα περισσότερα μέλη και των δύο συμπεριφέρονται τοξικά τόσο συχνά, ώστε δύσκολα πείθουν πια για την ειλικρίνεια των κινήτρων τους όταν επικαλούνται τις ιδέες του φεμινισμού ή του πατριωτισμού. Εύκολα, όμως, οδηγούν τους θεατές στο να μην ταυτίζονται με κανέναν από τους χαρακτήρες του πολωτικού έργου που ανεβάζουν. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, να διαλέξεις πλευρά όταν η μια μοιάζει με την άλλη.