Τα ράκη του καρατζαφερισμού είναι ανθεκτικά και δεν επιβιώνουν μόνο ως η μπαρόκ εκδοχή της πολιτικής, ούτε μόνο ως προβεβλημένα πρόσωπα, ενταγμένα στην κυβέρνηση. Γιατί ο Καρατζαφερισμός δεν είναι ακριβώς ιδεολογία, αλλά προσαρμοστικότητα και ευλυγισία. Μια αιλουροειδής εκδοχή του πολιτικού, που αδέσμευτα και αδάκρυτα πάει οπουδήποτε, λέει, αντιδικεί, επανασυμφιλιώνεται με το οτιδήποτε και μάλιστα πανεύκολα. Παλαιότερης κοπής κριτική θα μιλούσε για καιροσκοπισμό – ή οπορτουνισμό αν επρόκειτο για αριστερό πολιτικό. Ο ίδιος ο κ. Καρατζαφέρης ανήκει στη «δεξιά πολυκατοικία» – έκφραση δικής του επινόησης – που συστεγάζει μεν ποικίλες φιλοδοξίες ή ιδεολογικά ημιτόνια, αλλά συγχρόνως επιτρέπει την εύκολη μετακίνηση. Από το κομματίδιο, στο μεγάλο κόμμα. Αλλά και το ανάποδο. Από το μεγάλο κόμμα – αν υπάρξει προσωπική δυσαρέσκεια – στο μικρό. Το «μαντρί» του μακαρίτη Αβέρωφ έχει εύπλαστη περίφραξη.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ