…τις παρακολουθήσεις

Αντί να ρωτάει ο κ. Μητσοτάκης τον κ. Τσίπρα «πού βρήκες τα ονόματα;», θα έπρεπε να γίνει μια σοβαρή συζήτηση αν όντως παρακολουθούνταν αυτοί οι άνθρωποι. Κι αν ως Πρωθυπουργός θεωρεί ότι η παρακολούθηση ήταν νόμιμη, να εξηγήσει ποιος την έκανε, ποιος άκουσε τις μαγνητοταινίες, ποιος διάβασε τα δελτία και σε τι συμπέρασμα κατέληξε. Κι αν θεωρεί ότι αυτό καθιστά υπερήφανη την κυβέρνηση ή υπόλογη.

…την πιθανότητα εισδοχής του στο πολιτικό παιχνίδι

Δυστυχώς πολλοί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια και μάλιστα με πολύ περιορισμένο ορίζοντα. Ας πούμε, «ο Βενιζέλος θέλει κάτι από τον Μητσοτάκη, δεν του το δίνει ο Μητσοτάκης και ψάχνει να το βρει στον Τσίπρα» ούτε καν στο ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει κάτι από την πολιτική μου διαδρομή που να δικαιολογεί παρόμοια παιδαριώδη ανάλυση;

…την εκδήλωση

«Μένουμε Ευρώπη»

Τόνισα ότι ο τίτλος ήταν και προβοκατόρικος και εσφαλμένος, διότι επέτρεψε σε κάποιους, αντί για το κράτος δικαίου, να μιλάνε για το «Μένουμε Ευρώπη». Οτιδήποτε αλλάζει τον άξονα της συζήτησης και διευκολύνει την υπεκφυγή είναι λάθος. Προφανώς «Μένουμε Ευρώπη», τελεία αλλά και άνω και κάτω τέλεια, γιατί πρέπει να εξηγούμε ποια Ευρώπη θέλουμε και ποια δεν θέλουμε.

…την απόσυρση του ΣΥΡΙΖΑ από το Κοινοβούλιο

Είναι διαμαρτυρία με αποδέκτη τον πολιτικό του αντίπαλο, άρα εξ ορισμού χωρίς αποτέλεσμα. Αντιθέτως επιτρέπει να του ασκείται κριτική για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά.

…το κάλεσμά του προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Ενόψει του προεκλογικού κλίματος, της όξυνσης, της πόλωσης και της τοξικότητας που εκχέεται, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει διαδοχικά σε ακρόαση τους αρχηγούς των κομμάτων. Να συζητήσει μαζί τους για το τι σημαίνει θεσμικός και πολιτικός πολιτισμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τι σημαίνει συνταγματική νομιμότητα, τι σημαίνει συνταγματική δεοντολογία.