«Μητέρες και παιδιά με περιμένουν σαν τον σωτήρα τους»

Δύο ιστορίες με κοινό άξονα την αγάπη για την προσφορά στον συνάνθρωπο. Δύο παραδείγματα γιατρών από διαφορετικές γενιές που, κάποια στιγμή στη ζωή τους, αποφάσισαν να προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, ο ένας ως συνταξιούχος παιδίατρος στα νήπια των Γυναικείων Φυλακών Ελεώνα Θηβών και ο άλλος ως εν ενεργεία δερματολόγος-αφροδισιολόγος στις κρατούμενες μητέρες τους. Και οι δύο μιλούν στα «ΝΕΑ» για τη φροντίδα που παρέχουν στον πληθυσμό του Σωφρονιστικού Καταστήματος Θήβας, τις περίπου 400 γυναίκες και τα 7 παιδάκια, ως μια πράξη αυτονόητη, ως μια ανθρώπινη κίνηση αλληλεγγύης για την οποία δεν χρειάζεται καν να γίνει λόγος. Από τα λεγόμενά τους διαφαίνεται ότι η ηθική ικανοποίηση που και οι δύο εισπράττουν από τη δωρεάν παροχή ιατρικής βοήθειας σε κρατούμενες και νήπια δεν μετριέται σε χρήματα. Δύο έλληνες επιστήμονες που φέρνουν στον νου τον τίτλο της οσκαρικής ταινίας του 1953, «Οσο υπάρχουν άνθρωποι».