Μια εβδομάδα τώρα, η χώρα φοράει στολή και κλίνει το γόνυ. Δεν ήταν καθόλου απαραίτητη αυτή η υπενθύμιση, ήταν όμως σχεδόν αναπόφευκτη. Κάποιοι ρισκάρουν και κάποιοι αντρειεύονται για να έχουμε εμείς το τράτο να βάζουμε την τηλεόραση στο mute, σιχτιρίζοντας για τις μακροσκελείς ενημερώσεις περί των τουρκικών, κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια, τς τς τς. Ο πολιτικός κόσμος έβαλε κι αυτός στην άκρη τις προεκλογικές φοβέρες και τις «αποχές» και προσήλθε σύσσωμος με ένα πένθιμο λουλούδι στα χέρια, κι ένα τούρτουρο διαπέρασε τη ράχη των πολιτών που μέχρι πρότινος νόμιζαν ότι τα Ραφάλ είναι μόνον για το γόητρο και τις παρελάσεις κι ότι τα οδηγεί αυτόματος πιλότος. Δεν υπάρχει  ψυχολογικό προφίλ του ιπταμένου, σκέφτομαι. Μόνον αυτός και η ψυχή του το ξέρουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή