«Ανιστόρητος διμέτωπος». Είναι απορίας άξιο για το πού φτάνει η ιστορική αναδρομή του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να αποδομήσει τη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη. Στον Εμφύλιο; Στην εποχή του Ανένδοτου και το «1-1-4»; Στα χρόνια των συνταγματαρχών, που δεν έζησε; Ή μήπως στη μεταπολιτευτική περίοδο, επιχειρώντας μέσα από αυτήν να βρει τις ρίζες ενός αντιδεξιού μετώπου που θα συνήγειρε και συνένωνε την προοδευτική παράταξη, τουλάχιστον για τους εκλογικούς στόχους της; Στην πραγματικότητα, ανατρέχοντας στα προδικτατορικά χρόνια, θα μπορούσε κανείς να βρει μαζί στους δρόμους την ευρύτερη Κεντροαριστερά. Οι δυνάμεις της τότε Ενωσης Κέντρου και της ΕΔΑ είχαν όντως μια κοινή κατεύθυνση να ακολουθήσουν, ιδίως μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στα κρατητήρια του ΕΑΤ – ΕΣΑ οι αγώνες ήταν κοινοί. Αλλά αυτή δεν είναι η εποχή του Τσίπρα, ούτε του Νίκου Ανδρουλάκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή