Η νέα σινοαμερικανική ένταση είναι το τελευταίο που θα ήθελε ο ρευστός κόσμος μας. Παράλληλα με την εξελισσόμενη εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία που διέψευσε όσους ήθελαν μια βραχεία ελεγχόμενη κρίση, διαμορφώνεται ένα εξόχως επικίνδυνο γεωπολιτικό περιβάλλον όπου τα φιτίλια είναι πολλά και οι εύφλεκτοι κάμποι επίσης. Παράλληλα με αυτά, μια σειρά αναθεωρητικών δυνάμεων όπως η Τουρκία ενθαρρύνονται για να λάβουν τον ρόλο ενός κράτους ταραξία στην ευρύτερη περιοχή. Την ίδια ώρα που και η Συρία παραμένει μια πυριτιδαποθήκη ενώ στα Δυτικά Βαλκάνια η Σερβία και το Κόσοβο είναι προ των πυλών γενικευμένης επίσης εμπλοκής.

Το όλο κάδρο επιβεβαιώνει πως έχουμε μπει σε ένα τούνελ μακράς αβεβαιότητας που μόνο οι αμυντικές θωρακίσεις, οι στέρεες συμμαχίες και οι διεθνείς πρωτοβουλίες μπορεί να έχουν αποτέλεσμα. Στο αυτό κάδρο η δική μας χώρα εισέρχεται σε περιβάλλον εθνικών εκλογών. Το τελευταίο χωράει προφανώς μια αντιπαράθεση, μια διαπάλη αλλά πολυτέλειες για εκλογές τοξικότητας ή και λαϊκισμού προφανώς δεν έχουμε. Ας είναι το διεθνές στερέωμα διδακτικό για τις εδώ πολιτικές δυνάμεις. Και ας τις οδηγήσει σε μια εκλογική μάχη εντός ορίων και με αναμέτρηση σχεδίων και όχι σε κοκορομαχίες ανεδαφικού τύπου. Οι συνθέσεις όπου οφείλουμε να καταλήξουμε θα είναι πολύτιμες για τη θέση της χώρας σε μια ταραγμένη συγκυρία. Αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε συμφωνίες ή συγκλίσεις. Σημαίνει όμως κοινό νου και κοινή λογική.