Δεν είχε μελάνι οπότε έγραψε τα ποιήματά του με το ίδιο του το αίμα. Μέσα στη φυλακή δεν είχε άλλο τρόπο. Ποιήματα όπως το «Οι πρώτοι νεκροί (Πάλης ξεκίνημα)» που εξακολουθούν να τραγουδιούνται με το ίδιο πάθος όπως τότε που πρωτοέγιναν γνωστά μέσω του Μίκη Θεοδωράκη. Αντιστασιακός. Ηρωας. Αδικοχαμένος την Πρωτομαγιά του 1976. Αλλά ποτέ ξεχασμένος. Το όνομά του, Αλέκος Παναγούλης· όνομα που έχει συνδυαστεί όσο λίγα με την αντίσταση την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών. Ονομα που έχει καταφέρει να κληροδοτηθεί από γενιά σε γενιά. Δεν τον ξεχνούν οι παλιοί. Τον γνωρίζουν οι νέοι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή