Ο όρος «μεσογειακή διατροφή» επινοήθηκε από τον Ancel Keys, στην προσπάθειά του να αποκρυσταλλώσει τις ωφέλιμες διατροφικές συνήθειες των λαών που διέμεναν στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Το μοντέλο αυτό στηριζόταν κατά βάση στην κατανάλωση μιας ποικιλίας τροφίμων φυτικής προέλευσης, όπως φρούτων, λαχανικών, σιτηρών, όσπριων, σπόρων και ξηρών καρπών, με ιδιαίτερα σημαντική την παρουσία του ελαιολάδου, ως κύρια πηγή προστιθέμενου λίπους, ενώ οι ποσότητες του κόκκινου κρέατος ήταν περιορισμένες. Εκτοτε, οι παραδοσιακές διατροφικές συνήθειες των λαών της Μεσογείου, και κυρίως των Ελλήνων της Κρήτης, μελετήθηκαν εκτενώς και έχει αποδειχθεί ότι η υψηλή προσκόλληση στη μεσογειακή διατροφή σχετίζεται με μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης ποικίλων χρόνιων νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά. Γι’ αυτό, η παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή ανακηρύχθηκε το 2010 από την UNESCO ως άυλο πολιτιστικό αγαθό της ανθρωπότητας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή