Υπήρξε μνημείο της υποκριτικής. Η μεγάλη φιγούρα που υποδύθηκε τον Στάνλεϊ Κοβάλσκι, τον Τέρι Μαλόι και τον Βίτο Κορλεόνε. Ηταν μια από τις περιπτώσεις ηθοποιών οι οποίοι δεν ξεχωρίζουν από τους χαρακτήρες των ρόλων που έχουν ερμηνεύσει, επιχειρώντας με φυσικότητα αυτή την ενσωμάτωση του ψυχολογικού ρεαλισμού. Ο λόγος για τον Μάρλον Μπράντο, τον οποίο αναφέρει ο γνώστης της ιστορίας του κινηματογράφου Ντέιβιντ Τόμσον στο υπό έκδοση βιβλίο του «Acting Naturally: The Magic in Great Performances» (εκδ. Alfred Α. Knopf) ως παράδειγμα υψηλής ηθοποιίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή