Ενα φθινόπωρο στο Γκαζιαντέπ

Οκτώβριος 2019. Μία αποστολή δημοσιογράφων από την Ελλάδα στην Τουρκία. Θέμα το προσφυγικό. Οι καταυλισμοί. Στα σύνορα με τη Συρία. Χάταϊ, Κιλίς, Γκαζιαντέπ. Η εικόνα που είχε προσπαθήσει τότε να δώσει το τουρκικό κράτος ήταν αυτή της απόλυτης οργάνωσης. Με τους προσφυγικούς καταυλισμούς καθ’ όλα έτοιμους να υποδέχονται και να διαχειρίζονται τους σύρους πρόσφυγες. Φεβρουάριος 2023. Οι εικόνες προκαλούν τρόμο. Απελπισία. Προσπαθώ να καταλάβω, να αναγνωρίσω τις περιοχές, να δω αν τα μέρη που πέρασα υπάρχουν ή έχουν μετατραπεί σε ερείπια και είναι αδύνατο. Και οι τρεις περιοχές έχουν ισοπεδωθεί. Κτίρια που έμοιαζαν να φέρνουν βίαια τις πόλεις στον 21ο αιώνα γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι. Βίντεο δείχνουν τα κτίρια να καταρρέουν σε δευτερόλεπτα σε ένα σύννεφο καπνού. Και πώς να πιστέψεις ότι πριν από μερικά χρόνα περπατούσες εκεί που σήμερα επικρατεί το χάος. Και στα μάτια των παιδιών επιστρέφει ο πόνος, ο φόβος και η απελπισία. Η κανονικότητα ανήκει στο παρελθόν. Και τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει την καταστροφή.