Κατά πρώτον δεν θα δούμε ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή μέχρι την επόμενη συγκρότηση νέας Βουλής. Η παρουσία του στη συζήτηση για τη ρύθμιση – μπλόκο για το κόμμα Κασιδιάρη ήταν η τελευταία και ενώ είχε δοθεί η εικόνα «συναίνεσης» στη ρύθμιση τελικά εδώ είδαμε το «παρών» από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως έκαναν μέχρι τελευταία στιγμή τη δική τους υπαναχώρηση για να βρεθεί κοινή τομή – η αλήθεια είναι πως αυτό έγινε και από μεριάς κυβέρνησης – και ότι το γεγονός πως τελικά δεν κατέληξαν σε συμφωνία οφείλεται στη στάση της πλειοψηφίας. Θεωρούν δε πως αιτιολόγησαν τεκμηριωμένα όλους τους κινδύνους που ενέχει η νέα διάταξη – και που τελικά πέρασε με ψήφους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – ενώ λένε πως έκαναν πίσω προτείνοντας τη λύση – πρόταση του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου. Μια πιο κεντρώα βέβαια ανάγνωση σημειώνει πως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία συναίνεσης από το δημοκρατικό τόξο και μια ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε φάση που τον διατρέχει «θεσμικός ακτιβισμός» με την αποχή από τις ονομαστικές ψηφοφορίες στη Βουλή, να επιδείξει θεσμική «ωριμότητα» αλλά και να δείξει πως σε μείζονα θέματα όπως αυτό μπορεί να χαραχθεί κοινή γραμμή σύγκλισης. Εξάλλου η κριτική από μεριάς της κυβέρνησης αλλά και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σκληρή.

Από την πλευρά Τσίπρα ελέχθη πως η κυβέρνηση δεν έκανε πίσω για να βρεθεί συμβιβασμός αφού θέλει μεν τον Κασιδιάρη και τη Χρυσή Αυγή εκτός νομιμότητας, «αλλά όχι τον χρυσαυγιτισμό εκτός νομιμότητας». Τη λογική πως και ο ΣΥΡΙΖΑ λοξοκοιτάει σε ακροδεξιές δεξαμενές άφησε να εννοηθεί και ο Νίκος Ανδρουλάκης σημειώνοντας «το απαράδεκτο δόγμα εκ μέρους στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι “δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι”», όπως αναφέρθηκε.

Πώς όμως θα απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κατηγορία από μεριάς κυβέρνησης και του Γιάννη Οικονόμου πως με αφορμή το «παρών» στην εν λόγω ρύθμιση, είναι απών στις μεγάλες προκλήσεις εντός και εκτός Βουλής; Το ερώτημα δεν είναι απλό, ούτε εύκολο για την αξιωματική αντιπολίτευση, αφού η λευκή απεργία ναι μεν της επιτρέπει να είναι παρούσα στις συζητήσεις, της αφαιρεί όμως το προνόμιο να ψηφίζει και να εγκαλεί την κυβέρνηση όπου το θεωρεί αναγκαίο.

Εδώ ορισμένοι προσθέτουν μια ακόμη παγίδα. Πως αν τελικώς ο εκλογικός χρόνος πάει πίσω, η παρατεταμένη απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες δυσχεραίνει το όποιο θεσμικό σήμα θέλει να αποστείλει σε πιο κεντρώες δεξαμενές που είναι και κρίσιμες για την εκλογική έκβαση αλλά και πιο ευαίσθητες σε θέματα Δημοκρατίας. Αν με τις υποκλοπές «δισπάστηκε» το κεντρώο μέτωπο, με τη ρύθμιση για τα ναζιστικά μορφώματα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να μπετονάρει το δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση κοινό και να το επαναπροσεταιρισθεί. Βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζουν πως και κεντρώοι διανοούμενοι και συνταγματολόγοι είχαν ενστάσεις για την κυβερνητική ρύθμιση ενώ και τα κόμματα της Αριστεράς δεν την ψήφισαν (ΚΚΕ και ΜέΡΑ25). Αρα όπως τονίζουν το μέτωπο δεν ήταν αρραγές, αλλά κλονίστηκε λόγω δυσκαμψίας της κυβέρνησης να μην κάνει πίσω στα τρωτά σημεία της διάταξης και άρα η όποια αδυναμία συναίνεσης αποδίδεται σε εκείνη.