Οταν ξεκίνησα να διδάσκω σε αγγλικό πανεπιστήμιο στα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα διαθέσιμα μέσα διδασκαλίας της ελληνικής ως ξένης γλώσσας ήταν πενιχρά. Ελάχιστο το οπτικοακουστικό υλικό, τα εγχειρίδια περιορισμένα και τα λεξικά παρωχημένα. Θυμάμαι πόσο ζήλευα το υλικό που ήταν διαθέσιμο για άλλες γλώσσες. Αυτή η κατάσταση κάπως βελτιώθηκε στη δεκαετία του 1990, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν λεξικά, γραμματικές και ιστορίες της ελληνικής γλώσσας τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Παρά την ένδεια των διδακτικών μέσων, η γλωσσική μυθολογία γνώρισε άνθηση. Οτι, δηλαδή, τα ελληνικά λίγο έλειψε να γίνουν η γλώσσα των ΗΠΑ μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ή για τη μοναδικότητα της ελληνικής ως της μόνης που έχει δύο λέξεις για τη ζωή και την αγάπη. Τα ελληνικά ακόμη διαφημίζονται ως η γλώσσα που οι ξένοι ήδη γνωρίζουν (λόγω των όρων ελληνικής προέλευσης), γεγονός που επιβεβαιώθηκε τα τελευταία χρόνια από την παγκόσμια διάδοση της λέξης «πανδημία».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή