Πώς θα είναι η δεύτερη φορά Αριστερά

Ο πρόεδρος πήγε με φόρα στο πόντιουμ της συγκέντρωσης στο Ιβανώφειο τη Δευτέρα, όπως του ζήτησε η επίσημη φωνή της Κουμουνδούρου. Με πολλή φόρα, για την ακρίβεια. Τόση όση χρειάζεται για να κηρύξει κανείς στους πιστούς του ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη φορά Αριστερά που προσδοκούν. «Θα βάλουμε», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στο κομματικό του ακροατήριο, «τέρμα στο εργασιακό καθεστώς της ζούγκλας. Στο πτωχευτικό καθεστώς της λεηλασίας της πρώτης κατοικίας. Στην ποινική ασυλία των τραπεζικών στελεχών. Στη φορολογική ασυλία των εταιρειών που κερδοσκοπούν στο ρεύμα, το πετρέλαιο και τα είδη πρώτης ανάγκης. Στα εμπόδια που κλείνουν τις πόρτες των ΑΕΙ σε χιλιάδες νέα παιδιά. Στην πανεπιστημιακή αστυνομία, που θα τη στείλουμε στις γειτονιές για να προστατεύει τους πολίτες από το οργανωμένο έγκλημα. Στην ιδιωτικοποίηση και διάλυση του ΕΣΥ». Μοίρασε, λοιπόν, τις υποσχέσεις που θα έδινε οποιοσδήποτε επικεφαλής μιας αριστερής ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά κι ο ίδιος σε προηγούμενες φάσεις – έχουν περιγράψει πώς φαντάζονται μια νέα κυβερνητική τους θητεία με περισσότερες λεπτομέρειες. Οπότε, όποιος έχει την απορία πόσο «αλλιώς» θα γίνουν τα πράγματα – τι εννοούσε, δηλαδή, ο εμπνευστής του -ισμού ο οποίος έχει διαμορφώσει το κόμμα όταν διατύπωνε την περιλάλητη «δέσμευσή» του – δεν έχει παρά να διαβάσει όσα κατά καιρούς έχουν δηλώσει. Ιδού ένα μικρό απάνθισμα των τοποθετήσεων που εξηγούν πώς το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς θα αποκτήσει «πρακτικό, λειτουργικό αποτέλεσμα», πώς – για να το πούμε με μια πολακική μεταφορά – «ο σκοπός αντί για συρτός, σιγανός, πρέπει να γίνει μαλεβιζιώτης ή πεντοζάλης».