Μια συμβουλή

Ο χθεσινός τίτλος των «ΝΕΩΝ», «Με σκληρή γραμμή και η νέα ατζέντα στο Κυπριακό» – εννοείται η ατζέντα του νεοεκλεγέντος προέδρου Ν. Χριστοδουλίδη -, δεν με εξέπληξε. Αλλά ως ένας που από ελληνικής πλευράς υπήρξα στην πεντάδα που έφερε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Κ. Σημίτης, Γιάννος Κρανιδιώτης, Θ. Πάγκαλος, Γ.Α. Παπανδρέου και ο υπογράφων, ο οποίος και έγραψε το 1986 το πρώτο σημείωμα με την εισήγηση – ιδέα για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ) νομιμοποιούμαι να διατυπώσω μια συμβουλή προς τον νέο πρόεδρο: να ξεπεράσει με δημιουργική ανασύνθεση το πολιτικό του παρελθόν, το άμεσο περιβάλλον του και το απορριπτικό μπλοκ που τον στήριξε, να «διαβάσει» το νέο παράθυρο ευκαιρίας που διανοίγεται μετά τους ολέθριους σεισμούς στην Τουρκία και να αξιοποιήσει ευρηματικά την Ευρωπαϊκή Ενωση για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΧ). Φέτος, ακριβώς είκοσι χρόνια μετά την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ (Απρίλιος 2003), είναι ίσως η (τελευταία) στιγμή που μπορεί πράγματι να λειτουργήσει η ΕΕ ως «ο καταλύτης για την επίλυση του Κυπριακού» (Γ. Κρανιδιώτης) σε συνδυασμό με τη νέα κατάσταση στην Τουρκία (αλλά και με τον παραμερισμό (;) της Ρωσίας από τη διαδικασία επίλυσης μετά τη βάρβαρη εισβολή της στην Ουκρανία). Τα αρχικά στοιχεία για μια νέα εκκίνηση περιλαμβάνουν την αποδοχή του «πλαισίου Γκουτέρες» και την αρχή  της  γνήσιας πολιτικής ισότητας ως συστατικό της ΔΔΧ. Στη βάση αυτή η άλλη πλευρά θα μπορούσε να εγκαταλείψει τον στόχο των δύο κρατών και την τυπική διαίρεση του νησιού.