Πέρασε και το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο Κλ. Βικελίδης, πέρασε ένα ακόμα παιχνίδι που οι Πράσινοι έφυγαν με τη νίκη και παρέμειναν στην κορυφή της βαθμολογίας, πέρασε σχεδόν… αναίμακτα όμως ένα ακόμα ματς που οι Πράσινοι ευνοούνται από τη διαιτησία. Οπως έχει συμβεί αρκετές φορές στο φετινό πρωτάθλημα. Από το ξεκίνημα, από τον πρώτο γύρο, όταν σχεδόν κάθε Κυριακή η ομάδα του Γιοβάνοβιτς έφευγε από το γήπεδο με ένα υπέρ της πέναλτι. Στα δύο σημαντικά τελευταία «διπλά» που πήρε ο Παναθηναϊκός υπάρχουν δύο καραμπινάτες παραβάσεις που δεν δόθηκαν. Η πρώτη στους Ζωσιμάδες, με τον Κουρμπέλη να κερδίζει πέναλτι στις καθυστερήσεις του αγώνα, αλλά νωρίτερα να υπάρχει δικό του χέρι το οποίο δεν το είδε ο διαιτητής ούτε ζωντανά ούτε στο VAR.

Οπως δεν είδε ο διαιτητής και το απλωμένο και ολοφάνερο χέρι του Παλάσιος στο Κλεάνθης Βικελίδης έξω από τη μεγάλη περιοχή, έπειτα από το φάουλ του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Υπό άλλες συνθήκες κανείς δεν θα μιλούσε για ένα απλό χέρι, που θα οδηγούσε σε ένα φάουλ, έστω και περιμετρικά της περιοχής. Αλλά εδώ μιλάμε για ένα χέρι που δεν δόθηκε και στη συνέχεια της φάσης ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντεπίθεση, κέρδισε κόρνερ και σκόραρε το γκολ της νίκης. Είναι τα λεγόμενα… σπόρια, σαν αυτά που έχουν πάρει πολλές φορές οι Πράσινοι φέτος και ας έχουν βγάλει ανακοινώσεις ότι χωρίς το VAR θα είχαν αδικηθεί. Ναι, αλλά ένα τόσο φανερό χέρι όσο αυτό του Παλάσιος ούτε VAR χρειάζεται ούτε καμία βοήθεια. Μπροστά στα μάτια του διαιτητή έγινε.

Είναι πολλές οι φορές που ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του ευθύνες και μάλιστα θέλει να γυρίσει… τούμπα μια κουβέντα που μάλλον δεν τον βολεύει. Στο τέλος, όμως, όσα λόγια και να ειπωθούν, η εικόνα είναι αυτή που μετράει. Και η εικόνα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ δυνατή.