Είµαι σ’ ένα ταξίδι επιστροφής. Στο τρένο. Το βαγόνι είναι άδειο σχεδόν∙ Θεσσαλονίκη προς Αθήνα. Ενα ταξίδι επιστροφής από έναν παραθερισµό. Η Θεσσαλονίκη για µένα ήταν πάντα αυτό∙ ένας παραθερισµός. Κλείνω τα µάτια ερµητικά. Θυµάµαι το πρώτο εκείνο ταξίδι. Πριν από πολλά, πολλά χρόνια. Εφηβος τότε. Η πρώτη µεγάλη έξοδος από την οικογενειακή εστία. Ο θάνατος και η µοναξιά τότε ήταν µόνο λέξεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή