Ηταν έντονο το δίωρο των κυβερνητικών με τους καλλιτέχνες, ειδικά όταν οι δύο πλευρές θωρακίζονταν ανυποχώρητες πίσω από τις θέσεις τους. Από αύριο πια θα μιλάμε είτε για νέα αφετηρία είτε για νέα ρήξη. Να συμφωνήσουμε σε δύο πράγματα. Πρώτον, αρέσει – δεν αρέσει, είναι οι κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών αυτές που ανέδειξαν – και σε όσους δεν τις ήξεραν – κάποιες δίκαιες διεκδικήσεις, όπως το πρόβλημα της αδιαβάθμητης εκπαίδευσης. Συνεπώς ανέδειξαν την κωλυσιεργία (;), υποτίμηση των ανισορροπιών (;) και από αυτή την κυβέρνηση. Δεύτερον, ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος. Το πολύ σε τρεις μήνες στήνονται κάλπες. Μια ωραία (πολιτική) ατμόσφαιρα, ανεκτική σε επιδερμικές προσεγγίσεις. Οσο το Μαξίμου ελπίζει σε ομαλοποίηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει σε αντικυβερνητικά κύματα. Πρώτοι απ’ όλους οι καλλιτέχνες οφείλουν να μπλοκάρουν καθετί «επιδερμικό»: τον καιροσκοπισμό ή μαξιμαλισμούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή