Τα σουβλάκια του Φειδία

Οχι, ειλικρινά δεν με ενοχλεί ένα «θυέστιο» δείπνο κάτω από τα αετώματα του Παρθενώνα, αν είναι για το καλό του Μουσείου. Ενός μουσείου πάντως που έχει συγκλονιστικά έσοδα από τα εκατομμύρια των εισιτηρίων κάθε χρόνο. Εξάλλου γίνεται σε όλες τις μεγάλες πινακοθήκες του κόσμου, αρχής γενομένης από το Λούβρο ή το Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης. Εκεί όπου οι δισεκατομμυριούχοι φιλότεχνοι διαγκωνίζονται για μιαν ανάλογη πρόσκληση, πρόσκληση βέβαια που τιμάται μερικές χιλιάδες ευρώ ή δολάρια. Ούτε με ενοχλεί αυτή η λογική του μάνατζερ η οποία, από τις μεγάλες τράπεζες και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις – αλλά και τα τεράστια διεθνή κραχ που προκάλεσαν τα golden boys, μην το ξεχνάμε -, έχει εισχωρήσει πλέον θριαμβεύτρια και στον χώρο του πολιτισμού. Αυτό που με ενοχλεί, ή μάλλον που με θλίβει βαθύτατα, είναι πως αυτή ακριβώς η λογική του CEO που φέρνει λεφτά είναι η μόνη την οποία διαθέτει και η νυν κυβέρνηση ως βασική πολιτική για τον πολιτισμό. Αντί, βέβαια, ενός συλλογικού οράματος που θα ενώνει και θα εμψυχώνει έναν μαραζωμένο τόπο. Επειδή τα funds, οι χορηγίες, τα ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στον χώρο της τέχνης, οι μεγαλόσχημοι δωρητές αποτελούν σχεδόν το αποκλειστικό όπλο δράσης και εξωστρέφειας του ΥΠΠΟΑ. Αφ’ ης στιγμής το απαλλάσσουν από την οχληρή υποχρέωση να παραγάγει το ίδιο πολιτισμό ασκώντας τον θεσμικό του ρόλο και προάγοντας την τέχνη που δημιούργησε διαχρονικά αυτή εδώ η πατρίδα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Τώρα αν για ένα βράδυ Τσικνοπέμπτης φάνε σουβλάκια οι επενδυτές των ουρανοξυστών στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, πλάι στα γλυπτά του Φειδία, λίγο με νοιάζει. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως πολύ λίγο νοιάζει και τον Φειδία τον ίδιο. Επειδή τα μάτια του, όλες αυτές τις χιλιετίες, έχουν δει πράγματα πολύ χειρότερα. Αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους είναι οι ιδέες τις οποίες πρέπει να υπερασπιστούμε αξιοποιώντας όλη αυτή τη φιλόκαλλη προθυμία του ιδιωτικού κεφαλαίου και τον ζήλο των μεγαλόπνοων χορηγών. Εχοντας πάντα κατά νου πως η πολιτεία αποφασίζει και οι δωρητές υποστηρίζουν τις αποφάσεις της. Οχι το αντίθετο.