Μέχρι πρότινος ήταν η «παγίδα του Θουκυδίδη» στην οποία εστίαζαν διεθνολόγοι και διπλωμάτες. Το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας είχε «βραχυκυκλώσει» την Αγκυρα, η οποία είχε περάσει σε μια φάση αναθεωρητισμού της Ιστορίας και των Συνθηκών και αναζητούσε διέξοδο, διολισθαίνοντας σε μια εμπρηστική ρητορική και σε, διαρκώς κλιμακούμενες, παραβιάσεις και προκλήσεις στο Αιγαίο. Οπως οι Σπαρτιάτες θεώρησαν πριν από 2.460 χρόνια ότι έπρεπε να φράξουν τον δρόμο στην Αθήνα, υπό τον φόβο μιας ανατροπής στο ισοζύγιο ισχύος στον αρχαίο ελλαδικό κόσμο, έτσι και η Τουρκία τα τελευταία χρόνια κινήθηκε με στόχο να εγκλωβίσει την Ελλάδα. Η συνταγή προφανώς εγκυμονούσε κινδύνους για μία ανάφλεξη, ακόμη κι αν δεν ήταν αυτός ο βασικός στόχος. Το «θερμό επεισόδιο» θα μπορούσε να προκύψει ως απότοκο ενός ατυχήματος – και να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή