Στα χρόνια τα νεανικά ένα βράδυ στην Επίδαυρο, έπειτα από πρόβα στο θέατρο κι αφού φάγαμε στου Λεωνίδα, μείναμε μερικά παιδιά γύρω από τον Μινωτή που τρελαινότανε για ξενύχτι και κουβέντα και τον ακούγαμε άφωνοι σχεδόν να αφηγείται τα του θεάτρου και της σκηνής. Ηταν φοβερός αφηγητής. Ωρες να κάθεσαι να ρουφάς τα λόγια του μέχρι πρωίας. Μόλις έπαιρνε να χαράζει όμως, για να τα λέμε κι αυτά, σηκωνότανε και απευθυνόμενος σε όλους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή