Η λογοτεχνία κληρονομεί ξεχασμένα μπαούλα, κασόνια, κιβώτια, συρτάρια, όπου συγγραφείς έχουν αφήσει έργα ολοκληρωμένα ή ημιτελή, σημειώσεις και ημερολόγια, τα οποία αν δεν αβγατίζουν τη φήμη του δημιουργού, συμπληρώνουν και ερμηνεύουν τη δημιουργική του πορεία. Τι θα ήταν, για παράδειγμα, ο Φερνάντο Πεσόα αν δεν είχαμε το μπαούλο του, όπου ζούσαν οι ετερώνυμοί του. Τι θα ήταν ο Σταντάλ αν δεν είχε τη μανία να σωριάζει την παραμικρότερη αναφορά, καλή ή κακή, σχετικά με τα βιβλία του σε φακέλους, δίνοντας εξηγήσεις και εκφράζοντας αντιρρήσεις σε μακροσκελείς επιστολές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή