Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, μια ομάδα σουηδών εργοφυσιολόγων με έδρα τη Στοκχόλμη διεξήγαγε ένα πείραμα – ορόσημο που θα κυριαρχούσε στον τρόπο με τον οποίο κάθε αθλητής, από ελίτ συμμετέχοντες σε Ολυμπιακούς Αγώνες έως απλούς δρομείς συλλόγων, θα σκεφτόταν τη σχέση μεταξύ διατροφής και απόδοσης για τον υπόλοιπο 20ό αιώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή