Στο αγαπημένο του βιβλίο «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο» (εκδ. Ωκεανίδα μτφ Βασίλης Κιμούλης), ο διάσημος ιάπωνας συγγραφέας Χαρούκι Μουρακάμι αξιολογεί μια ομάδα κοριτσιών που τρέχουν δίπλα του: «Τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια είναι μικρά, αδύνατα, φορούν μπορντό ρούχα με το λογότυπο του Χάρβαρντ, ξανθά μαλλιά σε αλογοουρά και τρέχουν σαν τον άνεμο. Μπορείς σίγουρα να αισθανθείς ένα είδος επιθετικής πρόκλησης που εκπέμπεται από εκείνες». Αρκεί ένα κορίτσι που τρέχει γρήγορα, για να θεωρηθεί απειλή. Με τη σειρά τους, οι άνδρες αντιδρούν ανταγωνιστικά. Ο Μουρακάμι προσθέτει: «Χωρίς να θέλω να καυχηθώ, αλλά αυτά τα κορίτσια μάλλον δεν ξέρουν τόσο πολλά για τον πόνο όσο εγώ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή